Oefening baart kunst

Beschrijving

We weten vast allemaal nog onze eerste treden binnen het kappersvak, je eerste stagedag (BBL) of je eerste werkdag als leerling aan een BOL opleiding. Nerveus, gespannen, misschien wel een beetje misselijk in de maagstreek. Gaat het leuk worden, zijn ze aardig, wat mag ik doen, wat moet ik doen? Op tijd aanwezig zijn, kennis maken met iedereen, een beetje verloren die eerste uren je plek zoeken, herken je het? De geuren die in iedere salon hangen van vloeistoffen en producten, zo kenmerkend voor iedere kapsalon. Alles is nieuw en jij, jij bent nog jong. Ik was 15 jaar en had mijn eerste bijbaantje in een kapsalon bij mijn ouders in de straat. Ik verdiende 4 gulden per uur, zwart. Dat is omgerekend nu ongeveer € 1,75….het was toen veel geld voor een vijftien jarige (even voor de duidelijkheid, in die tijd koste een biertje één gulden 75)

Takketrol & Hork
Ik praat dus over 35 jaar geleden! Een takketrol van een werkgeefster, en haar man, een eersteklas hork. Het was niet echt gezellig. Ze vond zichzelf streng maar rechtvaardig, ik vond haar gewoonweg een takketrol. Overigens is mijn mening over haar na 35 jaar niet verandert. Wanneer je met jonge mensen werkt heb je namelijk een pedagogische verantwoordelijkheid. Een puberbrein ontwikkeld zich tot 23 jarige leeftijd. Alles wat jonger is kan je door een verkeerde benadering simpelweg beschadigen voor het leven. Iets om zeker rekening mee te houden wanneer je als werkgever wenst te werken met mensen in opleiding, maar goed…dat leren ze je niet op de kappersopleiding; goed leiderschap.

Wijzer door schade & schande
Die eerste ervaring heeft mij niet weerhouden om naar de kappersschool te gaan op mijn 16^e. Ik ben gestart op het toenmalige RIVB, later bekend als ROC/SUMMA. Werken en leren tegelijk. Geld verdienen en het kappersvak leren, een perfecte combinatie….dacht ik. De werkgever die mij had aangenomen besloot na een, voor mij leuk, half jaar de handdoek in de ring te gooien en verkocht zijn zaak aan een kennis. Deze man en ik waren niet elkaars bloed. Ik was 16 en hij een jaar of 40, we hadden geen klik, maar dan ook geen enkele. Na 2 maanden voor hem gewerkt te hebben zijn we op zijn verzoek ‘uit elkaar gegaan’ ofwel; ik kreeg mijn ontslag. Hij zag in mij geen kapster. Dat wist deze man binnen twee maanden te bepalen. Terwijl hij geen enkele moeite had gedaan om mij te begeleiden. Als je 16 bent en een ‘oude’ man zegt jou dat je beter kan stoppen, wat doe je dan? Juist ik stopte! K.. kappersvak. Geen leuke werkgevers. Geen begeleiding met wederzijds respect. De baas roept en jij hebt te luisteren. De hond uitlaten, een dode muis achter de koelkast verwijderen, wandelen met een peuter in de buggy. Het hoort allemaal bij je werk als leerling kapper (blijkbaar) Een keer op mijn verjaardag kreeg ik zelfs geld om mijn eigen bloemen te gaan kopen. Werkelijk, ik lieg niet. Ik was er klaar mee.

En door….
Ik ben gaan werken in een kledingboetiek, precies 1 jaar hield ik het vol. Wat vond ik dat zinloos werk. ‘Kan ik u helpen?’ ‘Nee ik kijk even’ Okay. En weer door met kleiding labelen en recht hangen. Nope niet mijn ding. Ik dacht, verdomme….ik wil dat kappersvak in, en ik laat me niet tegenhouden door zo’n oetlul van een werkgever. Zijn mening, alsof dat de waarheid is. Ik ging weer terug naar de kappersschool. Nu naar het toenmalige MDGO, afdeling UV Uiterlijke Verzorging, drie jaar naar school. Stage lopen eenmaal per week. Mensen, ik had de tijd van mijn leven. Een leuke klas meiden. Aardige docenten en uiteindelijk een prima stage adres. Vakbekwaam dames en herenkapster, geslaagd met cijfers waardoor ik eindigde in de top 3  van mijn klas. BOEM!

De vlag uit
Ik ben op 21 jarige leeftijd gestart als zelfstandig kapster, een onderneming nabij het centrum van een drukke stad. Ik heb altijd met leerlingen gewerkt. Nooit, nooit heb ik ooit tegen een van mijn leerlingen gezegd; stop er maar mee. Natuurlijk heb ik zo nu en dan ernstige twijfels gehad bij de een of ander. En ja ook ik heb leerlingen de deur gewezen, omdat ze niet in het team pasten. Je ontkomt er als werkgever niet aan dat samenwerking niet altijd succesvol zal zijn. Dat is realistisch. Maar wat je als werkgever zegt, hoe je het mededeelt en of je nog een trap na geeft, daar heb je wel controle op. Sterker nog; daar ligt een verantwoordelijkheid bij jou als werkgever. Zolang jij met jonge mensen werkt dan heb je een pedagogische verplichting om deze niet te beschadigen…PUNT